วันพุธที่ 16 กันยายน พ.ศ. 2552

apologise/I'm moving NNANN.ORG

MOVE TO

FOREVER
and You can visit My Blog
at http://blog.nnann.org
BYE BYE
XOXO
NNANN

วันอังคารที่ 15 กันยายน พ.ศ. 2552

non-sence-non

สวัสดี วันอังคาร ยามเกือบเย็น

เราได้ทำการติดตั้ง counter ใหม่แล้วเนื่องจากอันเก่า
ระเบิดไปถึงหมื่น ก็เลยงงๆ และเปลี่ยนกลับไปใช้อันเดิม

: )

เริ่มนับหนึ่งใหม่อีกแล้ว เฮ้อออ

และก็กำลังทำการจดโดเมน nnann.org อยู่ กำลังดำเนินการ
เสียตังอีกละ คือเสียดายอ่ะ เพราะมันเป็น url อยู่ในนามบัตร งิงิ

(ข้ออ้างงงง  >_

ไม่มีอะไร แวะมาบ่น
เมื่อวานไปซื้อ สแกนเนอร์มาแล้ว Canon LiDE 100
เฮ่ออออ เห็นมะ บอกว่าเสียแต่ตัง

ช่วงนี้อยู่บ้านตลอด ไม่ค่อยทำไรเลย ซีรีย์ก็ดูหมดละ ทั้งเมกา เกาหลี ญี่ปุ่น ไต้หวัน
รอ gossip girl season 3 อยู่ ใจจะขาด

วาดรูปบ้าง ตามอารมณ์ 5555
ว่าแล้วก็ไปกินเค้กชอคโกแลตดีกว่า กำลังเยิ้มเลย
























 ตัวไยไม่รู้ วาดมาเปนตั้งละ เหนื่อยนะ

(> w <)// ~~~~

วันจันทร์ที่ 14 กันยายน พ.ศ. 2552

Rihanna Come On

ห่างหายจากการวาดรูปนานมากๆ
ตั้งแต่จบ THESIS ก็ไม่ค่อยได้วาดอีกเลย

ช่วงนี้เลยปัดฝุ่นจับดินสอมาวาดๆลบๆ อะไรไม่รู้
แต่พอวาดๆออกมาก็ได้แค่เนี๊ย !!!





RIHANNA Come On & NNANN Come Back !!
ดูแล้วเศร้านะ ไม่สมประกอบอีกละ
หรือว่า รีฮันน่า เธอไม่สวยกันนะ ฮ่าๆๆ
เกลียดกางเกงทรงนี้จัง อ้วนได้อ้วนดี ...

อืมมม อยากไปซื้อ scanner ใหม่ เดธพิกเต็มเลย Y0Y

สวัสดี วันจันทร์  = )

วันพุธที่ 9 กันยายน พ.ศ. 2552

Forrest Gump

Forrest Gump หนัง Hollywood ที่เราได้ยินชื่อเสียงมานาน
และไม่มีโอกาสได้ดูสักที DVD หนังเรื่องนี้วางกองรวมๆกับหนังฝรั่งเป็นร้อยๆเรื่อง

ซึ่งเรามักจะหยิบแต่หนังรักๆเลิฟๆ หรือ อะไรอื่นๆที่ไม่ใช่หนังชีวิต
แต่เมื่อคืน ระหว่างนั่งกินแมคฟิชและเฟรนฟรายกับคนๆนึงซึ่งพิเศษกว่าใครๆ
เราไม่รู้จะทำอะไร แต่มีแผนอยู่ในใจว่าจะดูหนังกัน
เลยหยิบ Forrest Gump ด้วยเหตผลว่าเราสองคนยังไม่เคยดู
แล้วก็ประทับใจสุดพลัง กับหนังเรื่องนี้มาก

เรื่องราวไม่ได้ซับซ้อน ยากแก่ความเข้าใจเหมือนหนังฆาตกรรม
ไม่ต้องมีบทเลิฟซีนซ้ำไปซ้ำมา ให้อารมณ์เสียแบบหนังโรแมนติก
และไม่ต้องนั่งจับมือซุกกันปิดตากลัวความหวาดเสียว แบบหนังผี

เป็นเรื่องราวง่ายๆ ของผู้ชายที่ชื่อ ฟอร์เรส กัมพ์ ผู้ซึ่งมี ไอคิว 75
ตอนเด็กเค้าเป็นโรคหลังคด ขางอ ต้องใส่ที่ดามขา
โลกไม่ต้อนรับเค้า มีแต่แม่ที่รักเค้าอย่างสุดหัวใจ
และคอยสอนค้าทุกๆอย่าง พยายามบอกเสมอว่าเค้าเป็นคนปกติเหมือนคนอื่นๆ

และเค้าก็ได้พบกับเจนนี่ ผู้หญิงที่เป็นรักเดียวของเค้า
เค้าเจอเรื่องราวมากมาย ใช้ชีวิตคุ้มค่า และประสบความสำเร็จสูงสุด


เรื่องราวของหนังถูกร้อยเรียงเรื่องราวที่สำคัญๆของอเมริกาเอาไว้
(ถ้าใครเคยดู เบนจามิน บัตเทิ่ล ก็จะเข้าใจว่ามันคล้ายๆกัน แต่นี่สุดยอดกว่า)

เป็นหนังที่ก่อนตายควรจะดูกันทุกคน
คือชีวิตคนเรามีอะไรให้ทำอีกเยอะ
บางสิ่งบางอย่าง การคิดมากเกินไปไม่เกิดผล
ถ้าไม่ผ่านการกระทำ จะมีผลลัพธ์ตามมาได้ไง
สิ่งดีๆที่เก็บมาคิดคือ คนเราไม่ได้เกิดมาดี แต่ต้องทำให้ดี
ฟอร์เรส กัมพ์ เป็นเพียงผู้ชายที่มีไอคิว 75 แต่ประสบความสำเร็จสูงสุดในชีวิต
ซึ่งได้มาทั้งเงินทองมหาศาล แต่นั้นไม่ใช่สิ่งที่เค้าต้องการ
เค้าต้องการความรัก ความรักจากหญิงสาวคนเดียวที่ให้โอกาสเค้าได้นั่งในรถโรงเรียน
แม้ว่าเธอจะมองข้ามเค้าหลายต่อหลายครั้ง แม้ว่าเค้าจะรักเธอ
แม้ว่าเธอแพ้ แพ้ต่อโชคชะตาตัวเอง แต่สุดท้าย เธอก็กลับมา
กลับมาเป็นเจนนี่ เจนนี่ในวันแรกที่ กัมพ์เจอ
และให้ของขวัญที่พิเศษแก่กัมพ์ คือลูกชาย ที่ชื่อเดียวกับพ่อของเค้า
สุดท้าย เจนนี่จากไป เหลือไว้แต่ความคิดถึงให้กัมพ์
และลูกชายตัวน้อยๆที่แสนจะฉลาดต่างจากกัมพ์มากมาย

วันที่กัมพ์น้อยไปโรงเรียนวันแรก
กัมพ์บอกกับเค้าว่า กัมจะรออยู่ตรงนี้เมื่อลูกกลับมา

กัมพ์เป็นผู้ชายที่เจ๋งที่สุด กินช๊อคโกแลตที่เอาไปฝากเจนนี่
กัมพ์ไม่ใช่คนฉลาด แต่กัมพ์รักเป็น
เพราะกัมพ์ไม่ได้ใช้สมอง(เพราะเค้ามีไม่มากนัก แต่ใช้หัวใจ ในการดำเนินชีวิต


ดูแล้วซึ้ง อยากใช้ชีวิตให้คุ้มค่ากว่านี้
ไม่ต้องมานั่งเสียดายอะไรต่างๆที่ยังไม่ทำ
แค่ลงมือทำก็พอ

"Life is like a box of chocolates... You never know what you're gonna get untill you open it"

ชีวิตก็เหมือนกับกล่องช๊อคโกแลต คุณไม่มีทางรู้ว่าอะไรที่คุณจะได้เจอ จนกระทั่งคุณเปิดมัน
never know ถ้าเปรียบเทียบกับชีวิตคนแล้ว คงจะหมายถึง Destiny หรือว่าโชคชะตานั้นเอง
โชคชะตา พาให้กัมพ์เจอ เจนนี่ : )

ดูซะ คุณจะไม่ร้องไห้กับหนังเรื่องนี้หรอก แต่คุณจะซึ้ง ซึ้งจนอยากจะทำชีวิตของตัวเองให้ดีกว่าที่เป็น







: )

วันศุกร์ที่ 4 กันยายน พ.ศ. 2552

1st thing I do !

หลายวันที่ผ่านมากับเวลาที่ว่างขึ้น เพราะไม่ได้ทำงานแล้ว
เราอยากจะบอกว่า เราจัดห้องเสร็จแล้ว

เหนื่อยมาก ปวดเมื่อยไปทั้งตัว :(

เรารู้แล้วละ ว่าชีวิตเราอยู่บนความสุขสบายมามากพอ
พอที่จะไม่เคยทำอะไรแบบนี้ ต้องขอบคุณแม่ ที่เนรเทศเรามาอยู่บ้านนี้
4 ปีที่ผ่านมากับการอยู่คนเดียวในห้องที่ไม่มีใครมายุ่ง
ไม่เคยทำความสะอาดอะไรยิ่งใหญ่ขนาดนี้มาก่อน คนเดียว !

เราเป็นโรคจิตชนิดชอบซื้อ เห็นอะไรไม่ได้ โกยหมด
จะใช้ หรือไม่ใช้ ขอซื้อก่อน ห้องเราก็เลยมีแต่ของที่หมกๆๆๆๆไว้
ทำอะไรเสร็จก็กองๆไว้ - -"

3 วันที่ผ่านมา เก็บห้องไปเล่นไป เฮ่ออออออออ >w<~~~
เสร็จแล้วววนะ !























(ไม่ชินกับการใช้ tool ของ blogspot แล้วดิ)

ห้องเราดูสั้นๆแคบๆนะ แต่จริงๆใหญ่นะ
เครื่องปริ้นบัง แมค มิดเลย 5555
ตรงนั้นคือที่ทำงานของเราละ ที่เราจะใช้เวลา 3/4 ของวันกับมัน
นั่งจุมปุกอยู่ตรงนั้นทั้งวัน <3


สิ่งที่จะทำตอนนี้เสร็จไป 1 อย่างแล้ว

x จัดห้อง
// ทำ portfolio

เหลืออีกอย่าง ต้องทำแล้วสิ



















Mark Ryden เล่มนี้ อยากได้ขาดใจ อยู่ในมือแล้วนะ
แต่เป้นของพี่กุ๊กฝากซื้อ >_< เดวเค้าไปซื้อมั้งนะตัวเอง ...








มาอัพเดทชีวิตให้ฟังเฉยๆ : )
ไปล๊าาาาาา

วันเสาร์ที่ 29 สิงหาคม พ.ศ. 2552

on the line between us

ณ ตอนนี้กลายเป็นคนว่างงานเรียบร้อยแล้ว
มีเวลามากขึ้นเพื่อจะได้ทำสิ่งต่างๆให้เข้าที่เข้าทาง

// จัดห้องใหม่ อยากจะเคลียร์สิ่งที่เกะกะ รกหูรกตา ออกให้หมด
อยากได้ห้องโล่งๆ เพื่อจะได้มีบรรยากาศในการทำงานมากขึ้น
เพราะว่าต่อจากนี้ เราคงต้องใช้เวลา 24 ชม. กับห้องเหลี่ยมๆนี้
ส่วนบ้านที่บางนา ตอนนี้ต่อเติมห้องที่เราจะอยู่ในอนาคต
(ที่ไม่อยากไปอยู่ เพราะไกลจากเปี๊ยก และเดินทางไม่สะดวก T_T)

// ทำ portfolio สักที 5555
ตั้งแต่จบมายังไม่ได้ทำเลย มีแต่งานง่อยๆ ที่เราไม่ชอบเลยสักนิด
ไม่ใช่ style และแนวทางที่อยากจะมาทำงานต่อไป
นอกจากนั้น เราตั้งใจจะวาดรูปให้เป็นกิจ เป็นประจำ ให้คล่องมือ
และไว้ใช้ไปสมัครเรียนต่อโทด้วย

จริงๆหลักๆมีอยู่ 2 อย่างใหญ่ๆที่ตั้งใจจะทำ
แต่สามารถจะแตกออกมาเป็นมหาศาล แค่คิดก็เหนื่อยแล้ว แต่ห้ามท้อ

ทำงานก็อยากทำ ทำ port ก็อยากทำ
ถ้าทำงาน ก็จะไม่ได้ทำ port ถ้าทำ port ก็จะไมไ่ด้ทำงาน
เราเป็นประเภทที่ take time สูง ใช้เวลาไม่ค่อยเป็นประโยชน์เท่าที่ควร
จะทำงานทีต้องบิ้วทั้งอารมณ์ และบรรยากาศ
ยิ่งช่วงนี้เป็นช่วงตามหาตัวเองอยู่ อาจจะต้องใช้เวลามากมาย


ปวดหัว เกิดมาจน ต้องทนกันต่อไป

จะทยอยทำงานและเอามาลงให้ชมกันต่อไป :)

วันอังคารที่ 25 สิงหาคม พ.ศ. 2552

สวัสดียามว่าง

สวัสดียามบ่าย วันว่างๆ ของคนว่างงาน : )

สัปดาห์นี้เป็นสัปดาห์สุดท้ายแล้วของการมีงานทำ
จันทร์หน้าเป็นต้นไปเราจะกลายเป็นคนว่างงานแล้วสินะ

วันนี้ขับรถมาทำงานด้วยความง่วงนอน
คิดในใจ เราก็คงจะไม่เหมาะจริงๆกับสายงานนี้
คนเราต้องลองทำ ถึงจะรู้ว่าอะไรที่มันใช่ หรือไม่ใช่
อาทิตย์ที่ผ่านมาต้องตอบคำถามของคนมากมาย
ก็ต้องขอบคุณ ที่ยังสนใจเราอยู่ ฮ่าๆ คนดังโคตรๆ ปะ ?

พอเราจะลาออกจากงาน และงานที่เราทำมันต้องการความต่อเนื่อง
ตอนนี้เลยกลายเป็นคนว่างๆ เพราะว่า Job ที่เรารับผิดชอบมันจบไปแล้ว
พอจะเริ่ม Job ใหม่ก็ไม่ได้ เด๋วคนมาทำต่อ จะไม่รู้เรื่อง
ก็นั่งว่างกันไป ดู youtube เรื่อยเปื่อย

ความอึดอัด เคลือบแคลงใจ ก็เลยเกิดขึ้น
ทำอะไรก็ดูจะเกรงใจ ขัดหูขัดตาไป ซะหมด

ไม่อยากคิด มันก็อีกแค่สามวันที่เหลืออยู่
หลังจากนี้ไป ต้องกลับไปทำ portfolio ในด้านที่ตัวเองสนใจ
สะสมและเรียนต่อในขั้นตอนต่อไป

แม่ยังดีอยู่ โทรมาถามปะปราย
ถึงลูกสาวว่าจะเอายังไงต่อไป


อ่านแล้วดูเศร้านะ
แต่เราออกจะปลดปล่อย

ต้องขอบคุณ ใครก็แล้วแต่ ที่เข้ามาในชีวิตเรานะ

สุดท้ายก็เริ่มจะไร้สาระ
ขอบคุณคนที่มาอ่าน Blog นะ
รู้สึกดี ที่ยังมีคนคอยตามอ่านอยู่ละ เพราะตอน nnann.org หมดอายุ
มีคนมาถามอยู่หลาย ฮ่าๆ เรายังเขียนอยู่นะ

สังคมออนไลน์น่ะ !!

มีอะไรให้ทำ และเรียนรู้อีกยาวไกล

และสุดท้าย

Say Hi new Blog !

วันอาทิตย์ที่ 23 สิงหาคม พ.ศ. 2552

Hello !

Hello ,

begining for new thing with new blog !

Nice to know everyone
You can call me "Nan"

I'm a Graphic Designer but interesting in Fashion Design.
I wanna find the way I like ..

: )

everything about me , my style and my work coming soo on there !


XOXO